Dat Ben aan Scholten geen slechte werkgever had blijkt ook uit een gebeurtenis die op 17 februari 1895 plaats vond. De fabriek organiseerden op die dag een Hardrijderij op schaatsen. Het vroor al sinds eind januari en de laatste anderhalve week daalde het kwik ’s nachts tot ver onder de -10 oC bij een noordoosten …
Ben blijft net als zijn broer Kasper en zijn vader zijn hele leven bij de W.A. Scholten aardappelfabriek werken. Het was hard werken, met ook vaak nachtdiensten. Toch was de fabriek voor die tijd geen slechte werkgever. In 1890 bood Scholten zijn werknemers al de mogelijkheid om gebruik te maken van een collectieve begrafenisverzekering.
Ben Stege, voluit Bernardus Georg Frederik Stege, is 13 jaar oud als hij bij zijn vader in de fabriek van Scholten gaat werken. Zijn taak is om voor de aanvoer van turf te zorgen, zodat daarmee de oven opgestookt kon worden. Deze oven verhitte de stoomketel die voor de aandrijving van de fabriek zorgde.
De arbeiders kregen op de voorman na geen vast salaris, maar stuksloon. Ze werden uitbetaald naargelang er geproduceerd was. De productie in de aardappelsiroopfabriek werd gemeten in oxhoofden. Een oxhoofd is een oude inhoudsmaat, dat vooral bij in de wijnproductie wordt gebruikt.
De aardappelmeelfabriek in Foxhol heeft voor veel Stege’s voor brood op de plank gezorgd. Bernardus heeft er in ieder geval langere tijd gewerkt. Op loonlijsten en weekstaten van 1871 t/m 1874 en 1882 staat Bernardus als werknemer vermeld
In het menu personen is het item “Gezinsoverzicht afstammelingen” toegevoegd. Hierin staan alle gezinnen in de mannelijke lijn genoemd, die afstammen van de stamouders Berend Harms en Geertruid Berends. Kies je voor dit item dan kun je jezelf positioneren in de stamboom.
Bernardus is zijn leven lang arbeider. Eerst als dagloner, later in vaste dienst van de aardappelmeelfabriek van W.A. Scholten in Foxhol (Hoogezand). Aangezien ook stamvader Berend Harms de naam Scholten gebruikte zou mogelijk een link kunnen bestaan met deze Scholten.
De grond die Bernardus bij het huis kocht was groot genoeg om naast het woonerf een stuk als moestuin te gebruiken. Het was een extra mogelijkheid om in het levensonderhoud te voorzien. Bernardus geeft bij het eerdergenoemde huwelijk van zijn dochter Jantje aan dat hij landbouwer van beroep is.
Het beklemrecht is een vorm van erfpacht die vrijwel alleen in de provincie Groningen voorkomt[1]. De pacht wordt voor onbepaalde tijd vastgesteld en de pachter (ook wel meijer genoemd) betaald een vaste huursom die niet kan worden aangepast. De beklemming kan niet worden opgesplitst, waardoor percelen hun oorspronkelijke grootte blijven behouden.
De blauwogige Bernardus woont in Foxhol als hij op 26 jarige leeftijd trouwt met Johanna Börger uit Hoogezand. Johanna is een kleermakersdochter uit een gezin met maar liefst 16 kinderen. Haar vader, Norbertus Börger, is afkomstig van het Duitse Damme en haar moeder, Jantje Kajans, is in Hoogezand geboren.